Po raz pierwszy zetknąłem się z Jagielskim i malowanymi przez niego obrazami w 1995r. Zwrócił moją uwagę niezwykłą pracowitością i rzetelnością warsztatową. Pejzaż, będący inspiracją większości jego prac, przedstawiany w sposób bardzo subiektywny, pozbawi...
czytaj »

Twórczość i działalność Wacława Jagielskiego śledzę z zainteresowaniem od blisko dziesięciu lat. Zaskakuje konsekwencją we wszystkich poczynaniach, a szczególnie w sferze sztuki. Widzę trzy aspekty osobowości Jagielskiego. Po pierwsze - rzetelne szkolen...
czytaj »

Sztukę można dzielić na rozmaite sposoby, a każdy podział określa panujące poglądy na to, co w danym okresie najważniejsze, a mianowicie filozofię, zaś tym samym funkcję i formę sztuki. W ciągu minionego stulecia systematyzowano ją zatem według prądów, j...
czytaj »

Wacka Jagielskiego znam i lubię, bo trudno nie lubić otwar­tej, szczerej, góralskiej duszy, zaprawionej poczuciem humoru, skorej do żartów. Być może zatem najmniej nadaję się do pisania obiektywnej charakterystyki jego malarstwa. Świat na szczęście nie sk...
czytaj »

Malarstwo jeżeli rozwija się zgodnie z temperamentem i instynktem artysty, w sposób nie pozbawiony zahamowań poszerza granice swoich możliwości i jest tym czym jest w istocie – ciągłym poszukiwaniem, odkrywaniem tajemnicy, zmaganiem się z materią barwy, k...
czytaj »

Wacław Jagielski nie ukrywa swego zafascynowania malarstwem i po­stacią Van Gogha. jest nawet do niego fizycznie podobny, jednakże powo­dy determinujące obu tych twórców do malowania są zupełnie odmienne. Dla genialnego holenderskiego samouka malarstwo b...
czytaj »

Wacławowi Jagielskiemu malowanie sprawia przyjemność. Robi to z pasją, zaangażowaniem i przejęciem. Brakuje tylko wystawio-nego jak u dziecka języka, świadczącego o przeżywaniu dokonu-jącego się procesu twórczego. Takie w każdym razie sprawia wra-żenie, g...
czytaj »

Coraz trudniej i coraz ciaśniej. Ciemność, mroczność, lepkość zachowań, słów, wszechogarniającej pajęczyny mamony. Niszczące każdą wolną sekundę ciszy radiowej, najdelikatniej mówiąc mało ambitne i nachalne reklamy często tandetnych towarów, czy wątpliwie...
czytaj »

Czasem wydaje mi się, że nie zawsze kieruję i dowodzę swymi myślami, bo te bywają chwilami tak samodzielne, że wydzierają mi z rąk cugle i mocno poganiając zaprzęg, pędzą w przestrzenie nowe, tajemne, przesączone zapachem świata tyleż abstrakcyjnego, co r...
czytaj »

Są pewne wydarzenia, mity, obrazy, które w sposób szczególny umiłowali sobie poeci, które urosły do rangi symbolu. Kultura antyku pozostawiła duchową spuściznę w postaci wiedzy, przekonań, wartości, symboli czy norm, których pomimo tylu zmian, jakie zaszł...
czytaj »