Wacławowi Jagielskiemu malowanie sprawia przyjemność. Robi to z pasją, zaangażowaniem i przejęciem. Brakuje tylko wystawio-nego jak u dziecka języka, świadczącego o przeżywaniu dokonu-jącego się procesu twórczego. Takie w każdym razie sprawia wra-żenie, gdy obserwuje się go przy pracy. Zresztą wszystko co robi, robi z przejęciem i oddaje się temu bez reszty. Spektrum jego zainteresowań jest szerokie i aż dziw, że znajdu-je na wszystko czas: rodzina, praca konserwatorska, działalność społeczna, twórczość literacka, no i ulubione malarstwo to tylko niektóre z rzeczy, którymi się zajmuje i które uwielbia. Atmosfera ciepła i spokoju jego domu zdaje się przenosić na płaszczyzny obrazów, które maluje. Inspiracją dla obrazów Jagielskiego jest otaczająca go rzeczywistość. Rzeczywistość to nie by-le jaka. Jest nią przepiękny o każdej porze roku Beskid Sądecki, ze swoimi niewysokimi wzgórzami, wioskami w dolinach, cerkiew-kami i wspaniałą przyrodą. To, że zadaniem artysty jest poszukiwanie, to stwierdzenie nie no-we. Wacław poszukuje ustawicznie i kiedy znajduje nowe zesta-wienia plam barwnych lub rozwiązania kompozycyjne, to auten-tycznie się z tego cieszy. Nie obarczony mądrymi radami akademickich "uczonych" musi do wszystkiego dochodzić sam, własną intuicją i wrażliwością, której mu nie brakuje. Takie "odkrycia" na pewno bardziej cieszą i są trwalsze. Nauka na własnych błędach, bez niczyjej pomocy, to nauka z pewnością wydłużona w czasie, ale sprawiająca olbrzymią przyjemność z pokonanych trudności i utwierdzająca w prze-konaniu, że nie ma rzeczy niemożliwych do przezwyciężenia. Młodość, witalność, pracowitość i wrażliwość Jagielskiego powo-dują, że od problemu do pozytywnego jego rozwiązania czas jest krótki. Mam tu na myśli oczywiście problemy plastyczne, których przy malowaniu obrazu pojawia się zawsze niezliczona ilość. Choć od niedawna mam możliwość śledzenia drogi rozwoju tego artysty mogę zaobserwować, jak konsekwentnie i logicznie krysta-lizuje się jego osobowość twórcza. Tematem większości jego prac jest pejzaż i stanowiąca jego integralną część architektura. Jego prace malowane są wyrazistą, szeroką plamą barwną i dynamiczną linią, których wzajemne związki i zależności w kontrastach lub harmoniach tworzą bardzo swoisty klimat. Coraz większa pewność własnych osiągnięć pozwala mu na bardziej indywidualni wypowiedź twórczą, nie ograniczająco się jedynie do rejestrowa nią rzeczywistości, ale pozwalającą mu też na ujawnianie uczuć namiętności. Warto przyglądać się uważnie twórczości Jagielskiego. Jest w ustawicznej fazie ekspansji i z pewnością nie powie dział jeszcze wszystkiego.