Po raz pierwszy zetknąłem się z Jagielskim i malowanymi przez niego obrazami w 1995r. Zwrócił moją uwagę niezwykłą pracowitością i rzetelnością warsztatową. Pejzaż, będący inspiracją większości jego prac, przedstawiany w sposób bardzo subiektywny, pozbawiony wszelkich ozdobników, malowany przez niego nabierał cech bardzo indywidualnych, świadczących o wrażliwości autora. Uważna obserwacja otaczającego go świata powoduje poszerzenie tematyki o martwe natury i sceny rodzajowe. Technika malowania pastelem staje się dla Jagielskiego najwłaściwszym sposobem wypowiedzi plastycznej. Posługując się tłustym pastelem wyprowadzał sobie indywidualny, właściwy dla niego sposób budowania płaszczyzny obrazu. Plenery malarskie w których przyszło mi uczestniczyć razem z Jagielskim pozwoliły mi upewnić się o jego pracowitości i konsekwentnym realizowaniu postawionych sobie zamierzeń. Długa lista wystaw indywidualnych i udział w prestiżowych zbiorowych wystawach ogólnopolskich oraz wyróżnienia w konkursach ocenianych przez wymagające jury (biennale pasteli w Nowym Sączu) utwierdzają go o słuszności wybranej drogi twórczej. Subtelność i wrażliwość oraz nieustająca radość malowania owocuje coraz ciekawszymi pracami tego malarza. Doskonały organizator, komisarz wielu plenerów malarskich organizowanych przez Stowarzyszenie Pastelistów Polskich, społecznik, artysta i kolega na którego zawsze można liczyć.